Een creatief talent, dat was de kleine Luca* van jongs af aan. Op de primary school in Ierland, waar ze met haar ouders en broertje woonde, had ze het prima naar haar zin. Een gewoon vrolijk meisje met een hoop vrienden. En ook op de secundary school leek er geen vuiltje aan de lucht. Maar buiten school maakte ze een traumatische periode door die steeds meer impact op haar leven kreeg.
Altra College Bleichrodt heeft verschillende onderwijs-zorgarrangementen, waar leerlingen op hun eigen tempo weer bij het onderwijs kunnen aanhaken. Luca doorliep de Werkruimte en de Doorstroomklas.
In de Werkruimte staat oefenen en schoolritme opdoen op de voorgrond. Hier krijgen leerlingen:
•individuele begeleiding en werken ze aan persoonlijke onderwijsdoelen;
•praktijkvakken zoals LO, koken, muziek, tekenen en beeldende vorming;
•dagelijks twee instructielessen, waarin ze vragen kunnen stellen aan de vakdocent.
De doorstroomklas is er voor leerlingen die ondersteuning nodig hebben bij het doorstromen naar een reguliere klas. Er is een vast lokaal als uitvalsbasis en een vaste docent die de leerlingen begeleidt en intensief contact houdt.
In de tweede klas van de middelbare school hadden de problemen zich zo opgehoopt, dat ze er niet langer over kon zwijgen. Luca: ‘De problemen waren heftig en hadden een grote invloed op me. Ik kreeg een eetstoornis en ik sneed mezelf. Het ging natuurlijk ook steeds moeizamer op school. Op een gegeven moment moest ik wel vertellen waardoor alle problemen waren ontstaan en heb ik hulp gevraagd op school. Maar in Ierland kunnen ze op school erg weinig begeleiding bieden. Binnen drie dagen nadat ik het had verteld zat ik thuis. Het ging zo slecht met me, dat school daarvoor geen verantwoordelijkheid wilde nemen en ik mocht niet meer komen.’
De ouders van Luca besloten dat het beter was naar Nederland terug te verhuizen, omdat hier meer en betere begeleiding en behandeling mogelijk was. Luca: ’We hadden in Ierland een prachtig huis helemaal in het groen. Maar mijn moeder nam deze beslissing vier jaar geleden om mij de goede hulp te kunnen geven. Zo verhuisden mijn moeder, broertje en ik naar Nederland. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader woont in Singapore. Maar gelukkig is het contact met hem goed.’
Eenmaal in Nederland kon Luca niet meteen naar school, daarvoor waren haar problemen te ernstig. Na acht maanden wachten kon ze beginnen bij de dagbehandeling voor eetstoornissen van De Bascule, gevolgd door een poliklinische behandeling en traumatherapie. Langzaam kwam haar ambitie weer omhoog. Luca: ‘Een diploma is voor mij heel belangrijk, daarom wilde ik graag weer naar school. Maar ik vond het erg moeilijk weer te beginnen, om mensen weer te vertrouwen.’
Luca kon terecht bij Altra College, waar ze stapsgewijs weer aan school kon wennen in de Werkruimte. Luca: ‘Ik was alles bij elkaar al twee jaar niet meer naar school geweest. De eerste tijd begon ik om tien uur. Dat kon niet eerder omdat ik met een busje naar school ging en niet met een mannelijke chauffeur durfde. De begintijd was echt zwaar voor mij. Als ik spanning voelde opkomen, probeerden de docenten me zoveel mogelijk te helpen. Door me af te leiden, te praten, een spelletje te spelen, te wandelen. Wanneer dat niet genoeg hielp, kon ik naar 020, een plek van De Bascule waar je naartoe kunt als je erg gespannen bent of het gevoel hebt dat je in een benthecrisis raakt. Het was fijn dat daar de ruimte voor was op school. Zo kon ik in overleg mijn dag indelen. Als ik naar therapie ging,
kon ik zelf beslissen of ik daarna nog terug kwam. School voelde vertrouwd en ik voelde me er thuis.’
De praktische vakken die in de werkruimte worden gegeven, werkten goed voor Luca: ‘Het leerwerk lukte nog niet echt. Ik dissocieerde soms, dan heb je het gevoel dat je er niet meer helemaal bij bent, je omgeving niet meer opneemt. Maar met koken, beeldende vorming en muziek ging het veel beter. Als je actief bezig bent heb je meer afleiding en kon ik me beter concentreren. Vooral tekenen vond ik heerlijk, dat heb ik van jongs af aan gedaan en is een uitlaatklep voor mij.’
Langzamerhand ging het steeds beter met Luca: ‘Ook omdat ik hier vrienden kreeg, voor het eerst sinds ik in Nederland was. Dat was een grote wens van mij, want hiervoor was ik zoveel met therapie bezig, dat het niet lukte om vriendschap te sluiten. Beetje bij beetje vond ik mijn motivatie terug, door met de docenten steeds te praten over de toekomst en wat ik later wilde doen. Ik kón ook meer met de toekomst dan met het verleden bezig zijn, omdat ik mijn traumatherapie had afgerond. En iedereen is hier zo positief, it rubbed off on me, zo wilde ik ook zijn.’
Na de zomervakantie is Luca begonnen in de doorstroomklas, die meer gericht is op leervakken. Het gaat prima en ze wil zo snel mogelijk overstappen naar de mavo. Luca: ‘Ik volg nu al vakken die goed gaan in de mavo-klas. Als ik mijn diploma heb gehaald, wil ik een mbo-opleiding volgen. Mijn uiteindelijke doel is de kunstacademie want ik wil zeker verder met tekenen. Ik voel me heel positief nu. Ik heb mezelf al een half jaar geen pijn meer gedaan, en ik eet elke dag. Er zijn natuurlijk nog moeilijke momenten, maar ik kan daar nu veel positiever mee omgaan.’
*De naam Luca is om redenen van privacy gefingeerd.
